Sztuka zaczyna się jak dramat paradokumentalny, by w finale zmienić się w czysty surrealizm. Mateusz i Karolina, dwoje studentów szkoły filmowej prowadzi prywatne śledztwo w sprawie morderstwa w góralskiej wsi o nazwie Biały Dmuchawiec. W wyniku ich działań ma powstać film dokumentalny. Próba rozwikłania tajemniczego zabójstwa wiejskiego podrywacza dokonanego przed laty rzekomo przez młodą dziewczynę, staje się pretekstem do żartobliwej, opartej na parodystycznych stylizacjach językowych grze z konwencjami literackimi. Z czasem śledztwo pochłania dwójkę bohaterów do tego stopnia, że sami utożsamiają się z katem i ofiarą. Prawda obiektywna zdaje się nie do odkrycia, a zawikłana historia wciąga filmowców do tego stopnia, że w finale dochodzi do surrealistycznej zamiany tożsamości.